Lily werd geboren als eerste dochter van Jos Wielders en Elvira Straatman.

Als jong meisje ging ze naar kostschool Jerusalem te Venray. Ten tijde van haar verblijf daar kreeg zij teken-, schilder- en boetseerlessen van Mère Ancilla. Deze Ursuline had een eigen atelier in de kloostertuin.
Na het behalen van haar diploma ging ze naar de Middelbare Kunstnijverheidsschool te Maastricht.
Nadat zij deze met succes had afgerond vertrok ze naar Delft om zich op de universiteit aldaar meer te verdiepen in het anatomietekenen.

Na deze specialisatie voerde zij opdrachten uit voor particulieren, bedrijven en religieuze instellingen. Het betrof gebrandschilderde ramen, muurschilderingen, ex librissen, boetseerwerk, tekeningen (o.a. illustraties voor boeken zoals voor de Thijm Almanak (1937), schilderijen, gelegenheidsdrukwerk en affiches. Tevens beschilderde ze tegels en een servies (Mosa Maastricht).

Haar werk omvatte voornamelijk het ontwerpen en maken van gebrandschilderde ramen. De bekendsten zijn de gehele beglazing van de kerk te Leveroy, het raam Op ooze wal zoo sjiek in café-restaurant Schtad Zitterd te Sittard, de ramen in het voormalige A.M.F. gebouw te Heerlen en diverse ramen in gebouwen te Venray.

In 2013 was er in het Venrays Museum een expositie gewijd aan haar werk, in combinatie met werk van o.m. kunstenaar Charles Eyck en kunstenares Mies van Oppenraaij.

Lily maakte muurschilderingen onder meer in de voormalige School voor Maatschappelijk werk aan de Gouv. v. Hövellstraat te Sittard.

De prent met tekst van Jef Spuisers getiteld: Drie kleine schooiertjes (oplage van 100 exemplaren) is tevens van haar hand.

Naar aanleiding van een grote brand in het complex Jerusalem heeft zij proza geschreven met de titel: Ruïne. In 1950 schreef zij een artikel: Wat betekent de Europese samenwerking voor mij? Dit naar aanleiding van een prijsvraag georganiseerd door de KRO en de VARA. Lily won hiermee een zilveren cassette.

Haar grote hobby was pianospelen. Als jong meisje had ze les gehad van Tiny Kaiser. Cultuur speelde een grote rol in haar leven. Zo las ze ook veel. Ze bezocht graag musea, galerieën, kastelen en andere monumenten. Niet alleen klassiek werk had haar interesse, ze was ook zeer geïnteresseerd in de hedendaagse kunst. Zowel op visueel als op auditief gebied. Tevens had ze een goed gevoel voor humor. Daarbij was zij een natuurliefhebster. Veel kleine, niet direct opvallende wonderen om haar heen werden niet over het hoofd gezien.

In 1952 huwde ze Jacques van Groenendael jr. In de loop van de jaren ’50 gingen zij wonen op de Wilhelminastraat te Sittard, in het pand, ontworpen door haar vader (1927), waar het architectenbureau was gevestigd en dat van origine tevens woonhuis was geweest van familie Wielders. Jacques had, op eerder verzoek van Jos Wielders, in 1949 het architectenbureau voortgezet. In 1961 kregen zij een dochter: Marlies.

In de jaren ’50,’60 en begin jaren ’70 was ze lid van de jury van de Carnavalsoptochten te Sittard. Zij probeerde vooral bij de kinderen die deelnamen aan de zgn. Kleine optocht de eigen creativiteit te stimuleren. Het proces van creëren vond ze belangrijker dan een mooi resultaat. Hierbij prees zij vele kinderen persoonlijk. Samen met haar dochter Marlies maakte ze snoepzakjes voor de kinderen die niet officieel in de prijzen waren gevallen maar die enthousiast geknutseld hadden.

In deze jaren was zij tevens lid van het bestuur van de Stadsschouwburg te Sittard.

Een groot deel van haar oeuvre is ondergebracht bij het Euregionaal Historisch Centrum te Sittard.

Aangezien veel gebrandschilderde ramen zich in gebouwen bevinden zijn een aantal cartons opgenomen in het archief van bovenstaand centrum.

Lily zou in september 2015, evenals haar echtgenoot Jacques, 100 jaar zijn geworden.

Tekst: Marlies van Groenendael

Colofon
Website door Roy Wulms Strategisch Creatief